Paris iklim anlaşmasında ne var?

Yaklaşık 200 ülkede sera gazı emisyonlarını azaltma konusundaki görüş birliğine varmak, bir çok gözlemci tarafından kendi başına bir başarı olarak görülüyor ve "tarihi" olarak kutlanıyor.

1997 Kyoto Protokolü, bir avuç gelişmiş ülkenin emisyon kesme hedeflerini belirledi; ancak ABD çekildi ve diğerleri buna uymadı.

Bununla birlikte, bilim adamları, tehlikeli iklim değişikliğini engelleme şansının bulunması halinde Paris anlaşmasının hızlandırılması gerektiğini belirtiyor.

Şimdiye dek rehineler, küresel sıcaklıkların 2.7 ° C arttığını gördü ancak anlaşma ilerlemenin hızlandırılması için bir yol haritası hazırladı.

Temel unsurlar nelerdir?

• Küresel sıcaklıkları sanayileşme öncesi zamanların 2.0C (3.6F) altında tutmak ve onları daha da sınırlamak için "çabalayın", 1.5C'ye

• İnsan faaliyeti tarafından yayılan sera gazı miktarını, ağaçlar, topraklar ve okyanusların doğal olarak emebileceği seviyelere sınırlandırmak için 2050 ile 2100 yılları arasında bir noktadan başlayarak
• Her ülkenin emisyonlarını azaltmak için her beş yılda bir katkıyı gözden geçirip meydan okumaya kadar ölçeklendirmek

• Zengin ülkeler, iklim değişikliğine uyum sağlamak ve yenilenebilir enerjiye geçmek için "iklim finansmanı" sağlayarak yoksul ülkelere yardım etmeleri için.

Görüntü telif hakkıREUTERS

Resim yazısıBir katılımcı Paris görüşmelerinde dinlenir

Neler var ve dışarıda ne kalmış?

Bilim insanlarının tehlikeli ve geri döndürülemez iklim değişikliği seviyelerinin - sanayi öncesi dönemlerin yaklaşık 2 ° C'lik sıcaklığında ulaşıldığı düşünülen - önleminin amacı, anlaşmanın merkezinde yer alıyor.

Dünya neredeyse 1C'de neredeyse yarım kaldı ve pek çok ülke 1.5 C'lik daha sert bir hedef için savundu - düşük sıcaklıklı ülkelerde sürdürülemez deniz seviyeleri ile karşı karşıya olan liderler dahil.

Daha iddialı bir hedef arzusu anlaşmada yerinde tutuldu - küresel sıcaklıkları daha da fazla sınırlandırmaya çalışmak için 1.5C'ye vaat etti.

Climate Analytics CEO'su Dr. Bill Hare, hedefin "dikkat çekici" olduğunu söylüyor.

"En savunmasız ülkelere, küçük adalara, en az gelişmiş ülkelere ve en çok kaybedenler Paris'e gelen ve sempati istemedikleri için istedikleri bir hareket için bir zafer" diye konuştu.

Bu arada ilk kez, anlaşma "mümkün olan en kısa sürede" sera gazı emisyonlarında zirve yapmak ve insan yapımı sera gazlarının emilmesi ile ormanlar ya da okyanuslar tarafından emilim arasında bir denge kurmak için uzun vadeli bir plan ortaya koyuyor. "Bu yüzyılın ikinci yarısında".

Potsdam İklim Değişikliği Araştırma Enstitüsü Müdürü John Schellnhuber "Anlaşma üzerinde anlaşmaya varıldığında, sera gazı emisyonlarını birkaç on yıl içinde net sıfıra indirgemek anlamına geliyor" dedi.

Bazıları anlaşmayı "yünlü" olarak nitelendirdi, çünkü bazı hedefler müzakereler sırasında küçültüldü.

Greenpeace Uluslararası İcra Direktörü Kumi Naidoo "Paris Anlaşması uzun bir yolda yalnızca bir adımdır ve beni rahatsız eden ve hayal kırıklığına uğratan kısımları vardır ancak ilerleme kaydedilmiştir" diyor.

"Bu anlaşma bizi yalnız bulunduğumuz delikten çıkarmaz, ancak tarafları daha dik dik olur."

Peki ya para?

Para görüşmeler boyunca bir noktaya gelmiştir.

Gelişmekte olan ülkeler, fosil yakıtlardan kurtulmak ve doğrudan yenilenebilir enerjilere geçmek için finansal ve teknolojik yardıma ihtiyaç duyduklarını söylüyor.

Şu anda birçok ülkenin istediği kadar değil, 2020 yılına kadar yılda 100 milyar dolar (67 milyar dolar) vaadinde bulunuyorlar.

Anlaşma, zengin ulusların 2020 yılının ötesinde yılda 100 milyar dolar tutarında finansman rehni ve bu rakamın 2025'te kabul edilen daha fazla destek için bir "taban" olarak kullanılmasını şart koşuyor.

Anlaşma, zengin ülkelerde yoksul ülkelere iklim değişikliği ile mücadele için maddi destek sağlamaya devam etmeleri ve diğer ülkeleri gönüllü olarak katılmaya teşvik ettiklerini belirtti.

Londra'daki UCL'den Dr. Dr Ilan Kelman, zaman ölçeklerinin eksikliği "endişe verici" olduğunu söylüyor.

"Yılda 100 milyar dolarlık çıkış noktası yararlı ancak her yıl dünya çapında ilan edilen askeri harcamaların% 8'inin altında kaldı."

Sonra ne olur?

Paris sözleşmesinin yalnızca unsurları yasal olarak bağlayıcı olacaktır.

Ülkelerin emisyonlarını azaltma yönündeki ulusal sözleri gönüllülük esasına dayanıyor ve daha sert adım atılması için sözü tekrar gözden geçirme zamanı üzerine yapılan tartışmalar müzakerelerde engel oluşturuyor.

Sözleşme, her beş yılda bir daha gözden geçirme ile 2018'deki ilerlemeyi değerlendirmeyi taahhüt ediyor.

Analistler işaret ettiği üzere, Paris düşük karbonlu bir dünyaya doğru bir kaymanın başlangıcını oluşturuyor ve yapılması gereken çok şey var.

WWF-UK Genel Sekreteri David Nussbaum, "Paris, düşük karbonlu bir geleceğe doğru yarışa başlangıç ​​silahı" diyor.

Southampton Üniversitesi Ulusal Okyanusografi Merkezi'nden Prof John Shepherd, anlaşmanın bazı hoşgeldin özlemleri içerdiğini ancak az sayıda insan, hedeflere ulaşmak için ne kadar zor olacağının farkında olduğunu belirtti.

"Tek mekanizma emisyonlarda ulusal sınırlamalar olmaktan bu yana, bu başlıkların ne kadar sıkı olacağına dair herhangi bir rehber olmadan, bu hedeflere ulaşılabileceği konusunda iyimser olmak zor" dedi.